Dystrybucja muzyki jest tak stara jak sam przemysł muzyczny. Nawet te firmy, które same produkowały nuty, korzystały z usług drukowania partytur i dostarczania ich do sklepów. Taka była (i nadal jest) rola dystrybutorów: dostarczanie muzyki do sklepów. Krótkie i proste.
Podstawowa rola dystrybutorów pozostaje niezmienna od ponad wieku, chociaż ich modele biznesowe nieustannie się zmieniają. Zmiany te miały ogromny wpływ na całą branżę muzyczną. Od „ery CD” z 2000 roku do „ery streamingu”, którą cieszymy się dzisiaj.
W 2001 roku przemysł nagraniowy był prawie wyłącznie „fizyczny”. Siedemnaście lat później sprzedaż fizyczna stanowiła mniej niż 1/4 wszystkich światowych przychodów z nagrań – przy czym udział ten spadł do 10%, jeśli chodzi o bardziej dojrzałe rynki cyfrowe. Ta reguła nie jest bez wyjątków, na przykład japoński rynek muzyczny jest nadal zdominowany przez sprzedaż płyt CD. Jednak ogólnie rzecz biorąc, przemysł muzyczny przyjął środowisko cyfrowe.
W związku z tym większość dystrybutorów muzyki ewoluowała od menedżerów łańcucha dostaw do dostawców infrastruktury cyfrowej i administratorów praw. Dlatego dla jasności pominiemy niuanse związane z dystrybucją fizyczną (na razie) i zamiast tego skupimy się na rynku cyfrowym.
Jak działa cyfrowa dystrybucja muzyki?
Obecnie udostępnienie utworu słuchaczom na całym świecie jest tak proste, jak przesłanie pliku do Internetu. Dlaczego więc wciąż potrzebny jest agent dystrybucji.
– Czy kompozytor nie może tego zrobić sam?
Cóż, nie do końca. Dystrybutorzy są integralną częścią łańcucha nagrań, pełniąc trzy główne role:
1. Dystrybucja wydawnictw na DSP (bezpośrednie platformy artystów)
Oczywiście istnieją naprawdę „bezpośrednie platformy artystów”, takie jak Bandcamp czy SoundCloud. Nie potrzebują dystrybutora: załóż stronę wykonawcy, prześlij swoją muzykę i gotowe. Reprezentują one jednak tylko ułamek niezliczonych zasobów dystrybucji cyfrowej, od usług strumieniowych, takich jak Spotify, Apple Music, Deezer, Google Play Music, Pandora i Tidal, po sieci społecznościowe, takie jak Instagram, TikTok, Facebook i wszystko pomiędzy. W dzisiejszym środowisku cyfrowym dobrze naoliwiony potok technologiczny jest niezbędny, aby wydanie było dostępne:
- Do wszystkich słuchaczy
- Na wszystkich platformach
- W dniu premiery
W rzeczywistości większość DSP w ogóle nie pozwala na bezpośrednie pobieranie muzyki, zmuszając artystę do korzystania z usług dystrybutorów/agregatorów. Nawet Spotify niedawno wycofał swój program bezpośredniego pobierania po około roku testów beta, stwierdzając, że „dystrybucją muzyki najlepiej zajmują się partnerzy”. Prawda jest taka, że DSP woleliby raczej współpracować z dystrybutorami niż bezpośrednio z artystami, aby oszczędzić sobie bólu głowy związanego z niestandardowymi metadanymi i dystrybucją wypłat.
Oczywiście artyści mogą (technicznie) sami przesyłać swoją muzykę do iTunes. Jednak nawet Apple zasugeruje, abyś skontaktował się ze swoim dystrybutorem, aby upewnić się, że metadane wydania odpowiadają wymaganiom platformy. Obecnie niektóre z największych sieci dystrybucji cyfrowej twierdzą, że zaopatrują ponad 600 sklepów internetowych – a wszystkie te różne DSP prawdopodobnie mają różne standardy metadanych. To sprawia, że ręczne sterowanie dystrybucją muzyki cyfrowej jest prawie niemożliwe.
— Zobacz też: Bezpłatna dystrybucja muzyki: 7 najlepszych usług dla Spotify w 2022 roku —
2. Dystrybucja tantiem
Drugą kluczową rolą dystrybutora jest dystrybucja tantiem należnych posiadaczom praw. Ponieważ rynek muzyczny stał się cyfrowy, bezpośrednie oferty „dostarczenia partii płyt CD do sklepu i otrzymania zapłaty” zostały zastąpione elastycznym systemem wypłat. W świecie transmisji strumieniowej konsumpcja i zakup muzyki są nierozłączne, a posiadacze praw zarabiają pieniądze w momencie, gdy użytkownik naciska przycisk odtwarzania.
Tak czy inaczej, obliczenia tantiem są trudne. Wyobraź sobie, że Spotify, Amazon Music lub Apple miałyby płacić te tantiemy bezpośrednio każdemu artyście na platformach. Nawet jeśli uda im się uzyskać wszystkie metadane i dane bankowe, koszty administracyjne wzrosną. Ponadto sami posiadacze praw nie będą zachwyceni otrzymaniem płatności oddzielnie od każdej z platform cyfrowych.
Tak więc dystrybutorzy wypełniają tę lukę, działając jako sortownia tantiem płynących od DSP do posiadaczy praw i upewniając się, że każdy dolar trafia z powrotem do przemysłu nagraniowego (podczas gdy tantiemy za kompozycję / publikację przechodzą przez przenośnik do CMO, PRO i wydawców).
Są to dwie główne role dystrybutorów – dystrybucja muzyki artysty i przekazywanie tantiem z powrotem właścicielom praw autorskich. Nie oznacza to jednak, że wszyscy dystrybutorzy na tym poprzestają. Wręcz przeciwnie, większość graczy na rynku rozszerzyła swoją ofertę daleko poza te podstawowe usługi agregacji.
3. Strategia dystrybucji i trade marketing
Wspomnienia wieku fizycznego. Klient wchodzi do sklepu muzycznego i ma do wyboru setki opcji. Działy są uporządkowane według gatunków, aby ułatwić im przetrwanie, sekcja „wybór źródła” oferuje eklektyczną mieszankę nowości, stoisko w punkcie sprzedaży promuje najnowsze przeboje, a wreszcie, przy wejściu do półki premium, sklep . Każdy klient zobaczy na tej półce rekordy. Współpraca ze sklepami płytowymi, aby dostać się na tę półkę, była dużą częścią promocji artystów w tamtych czasach, potocznie nazywaną trade marketingiem.
Wracając do rzeczywistości, nie mamy już sklepów z płytami, ale nadal obowiązuje ta sama zasada korzystnego lokowania. Osoba otwiera Spotify, przechodzi do sekcji przeglądania, klika „New Music Friday” i klika przycisk „Play”. Odtwarzany utwór jest numerem 1 tygodnia i jest to „płyta, którą zobaczy każdy klient” – bliźniak XXI wieku na półce w sklepie premium. To miejsce jest ostatecznym celem każdej nowoczesnej strategii dystrybucji.
— Zobacz też: 7 świetnych wtyczek VST do miksowania wokali! —
Jak się tam dostałeś? Streaming sprawił, że rozdrobniony rynek muzyczny sklepów muzycznych stał się znacznie bardziej scentralizowany. Na rynku cyfrowym dominuje garstka dostawców DSP – i podczas gdy niektórzy giganci streamingu wykorzystują swoje algorytmy jako pośredników w wyszukiwaniu muzyki na platformie, najpopularniejsze listy odtwarzania i „miejsca z grami” są nadal kuratorowane przez zespół redakcyjny serwisu.
Dlatego, aby uzyskać pożądaną dystrybucję, artysta musi przez nie przejść. Jednak redakcja nie może co tydzień rozmawiać z tysiącami menedżerów artystów i niezależnych wytwórni – podobnie jak usługi przesyłania strumieniowego nie mogą przekazywać tantiem bezpośrednio posiadaczom praw. Zakres ich działalności po prostu na to nie pozwala. Wejście do DSP w celu zapewnienia opłacalnego umieszczenia na platformie jest wyzwaniem nawet dla największych niezależnych wytwórni, po prostu dlatego, że nie mają wystarczającej powierzchni katalogowej.
I tu wkraczają dystrybutorzy. Jako „przedstawiciele masowi” są dobrze przygotowani do negocjowania z redakcją przesyłającą strumieniowo, więc większość pracy związanej z marketingiem handlowym spada na ich barki. Zespół artystów (niezależnie od tego, czy jest to wytwórnia płytowa, czy firma zarządzająca) może określić strategię dystrybucji i podejście do playlist, ale w 90% przypadków to dystrybutor wdroży tę strategię w bezpośrednim kontakcie z DSP.
Prawie wszystkie firmy dystrybucyjne są zaangażowane w trade marketing, ale zakres tego zaangażowania może być bardzo różny. Niektórzy dostarczą swoim klientom zestaw narzędzi promocyjnych i najlepszych praktyk, jak zlecać pracę zespołom redakcyjnym, inni otrzymają dedykowany zespół odtwarzaczy list odtwarzania za Twoim wydaniem oraz przedstawiciela, który doradzi Ci w zakresie strategii dystrybucji (jeśli warte ich czasu). Dystrybucja krajobrazu jest tak różnorodna, jak każda inna część firmy.
