Wszyscy znamy terminy takie jak zniekształcenie i nasycenie. Instrumenty te pozwalają nam dodać ciepło, charakter i dodatkową zawartość harmoniczną do naszych dźwięków. Mamy jednak do dyspozycji jeszcze jedno narzędzie, być może mniej znane: Waveshaper. W tym artykule przyjrzymy się falownikom i rzucimy trochę światła na ich unikalne możliwości.
Przed omówieniem kształtowania fali warto zrozumieć różnicę między zniekształceniem a nasyceniem. Zniekształcenia to szerokie pojęcie obejmujące wszelkie zmiany w sygnale audio. Jeśli coś się zmieniło, oznacza to, że zostało zniekształcone, ale zwykle używamy tego terminu w odniesieniu do procesów, które dodają do sygnału dodatkową składową częstotliwościową. Z drugiej strony nasycenie odnosi się do określonego rodzaju zniekształceń, które naśladują zachowanie obwodów analogowych. Ma na celu odtworzenie ciepłej, nieliniowej charakterystyki i dodatkowej zawartości harmonicznych występujących w sprzęcie analogowym.
Kształtowanie fali, w przeciwieństwie do nasycenia, jest bardziej przypadkową formą zniekształcenia. Zamiast emulować działanie określonego sprzętu lub komponentów, kondycjonery sygnału zapewniają wszechstronną i łatwą do dostosowania kontrolę sygnałów audio. W swojej istocie wtyczka Waveshaper stosuje funkcję matematyczną do sygnału wejściowego, zmieniając jego kształt, często generując tony bogate harmonicznie i złożone.
Aby osiągnąć te konwersje, kondycjonery sygnału wykorzystują tak zwaną „bezstanową funkcję transferu”. Ta funkcja dopasowuje wartości wejściowe do odpowiednich wartości wyjściowych, zapewniając elastyczne generowanie przebiegów. Krzywa przenoszenia ma taki sam format, jak te, które znamy z procesorów dynamiki. Jeśli funkcja przenoszenia jest linią ukośną biegnącą od lewego dolnego rogu do prawego górnego rogu, wówczas nie następuje żadna zmiana, sygnał wejściowy równa się wyjściu, podobnie jak krzywa przenoszenia sprężarki. Jednak ta krzywa kompensuje poszczególne cykle przebiegu, „kształtuje falę dźwiękową”. Stąd nazwa.
Każde odchylenie od 45 stopni przesuwa przebieg w górę lub w dół od miejsca, w którym znajdowałby się podczas cyklu. Może to skutkować bardzo nienaturalnymi kształtami i dużą ilością dysharmonijnej treści, która jest muzycznie niezwiązana z sygnałem wejściowym.
— Zobacz także: 10 nowoczesnych reprodukcji kompresorów/limiterów LA-2A dla Twojego studia —
Filtrowanie i kondycjonowanie sygnału
Włączenie filtrowania wraz z kształtowaniem fali otwiera dodatkową kontrolę i nowe możliwości twórcze. Stosując filtry przed lub za falownikiem, można kształtować zawartość częstotliwości w dźwięku, podkreślając lub tłumiąc określone zakresy. Może to być bardzo przydatne do modelowania czasami nieprzewidywalnych wyników.
Nadpróbkowanie
Podobnie jak w przypadku zniekształceń i nasycenia, ważne jest, aby rozważyć zastosowanie nadpróbkowania podczas korzystania z kształtu fali, zwłaszcza gdy kształt fali może wytworzyć tak dużo dodatkowej zawartości częstotliwości, która może powodować znaczny aliasing. Aliasing występuje, gdy zawartość o wysokiej częstotliwości nie jest poprawnie renderowana przy niższych częstotliwościach próbkowania, co powoduje niepożądane artefakty. Aby złagodzić aliasing, często stosuje się oversampling. Tymczasowo zwiększając częstotliwość próbkowania podczas przetwarzania, wtyczka może lepiej przechwytywać i zatrzymywać informacje o wysokiej częstotliwości, zapewniając czystsze i dokładniejsze wyniki.
Popychając sygnały do ekstremalnych zniekształceń, możesz stworzyć niezwykle agresywne dźwięki. Ale ważne jest, aby zrozumieć, że wszystkie wtyczki nasycenia to narzędzia kształtujące fale/kształtujące fale, po prostu ograniczają przetwarzanie w celu uzyskania określonego wyniku. Kształtownik fali może tworzyć subtelne efekty, takie jak subtelne nasycenie, ale przy znacznie większym zakresie kontroli. Kształtowniki fal są również przydatne w projektowaniu dźwięku, umożliwiając tworzenie unikalnych i nienaturalnych tekstur. W gatunkach wymagających ekstremalnego przetwarzania mogą wprowadzić niezrównaną ilość zniekształceń i brudu!
